چكيده

با توجّه به اهمیت نقش زنان به عنوان نیمی از جامعه و مشارکت آن ها به عنوان یکی از مولفه های مهم توسعه پایدار، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر کیفیت آموزش و توانمندسازی مهارتی کارآموزان زن استان بوشهر طی بازه زمانی ۹۶- ۱۳۹۵ انجام شده است. این پژوهش از لحاظ ماهیت  کمّی ، از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها جزء تحقیقات توصیفی – پیمایشی محسوب می شود. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه های محقق ساخته بود که پرسشنامه اوّل شامل ۱۵ سوال برای سنجش توانمندی و پرسشنامه دوّم با ۱۸ سوال برای سنجش ویژگی های شغلی و مهارتی کارآموزان طراحی گردیده بود. روایی پرسشنامه با اعتبار صوری توسط متخصصين و اساتيد مورد تأیيد قرار گرفت و پايايي آن با آلفاي كرو نباخ ۸۹/۰ به دست آمد.

جامعه آماری شامل ۲۰۰ نفر از کارآموزان رشته های مختلف آموزشی استان بوشهر و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان ۱۶۸ نفر تعیین گردید.  نتایج حاصله حاکی از آن است که دوره های آموزشی مهارتی در مراکز دَیِّر و جَم شامل سه عامل: اثرات روانی، اثرات شغلی و مهارتی، شایستگی و خودباوری با واریانس ۰۷/۶۶ بود. بر اساس نتایج رگرسیون گام به گام چهار متغیر مستقل به مدل وارد شده که شامل افزایش قدرت دانش، آگاهی در رابطه با رشته آموزشی ، افزایش انگیزه جهت شرکت موثر در دوره و افزایش قدرت اتکا به خود بوده است و توانسته اند ۳/۹۲ درصد تغییرات توانمندسازی مهارتی  و تضمین کننده ی کیفیت آموزش های فنی و حرفه ای کارآموزان زن را ایجاد نمایند.

واژگان کلیدی: توسعه پایدار، عوامل تضمین کیفیت آموزش، توانمندسازی مهارتی،آموزش فنی و حرفه ای.