چکیده

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی نقش طرحواره های ناکارامد اولیه و راهبردهای مقابله‌ای با میزان استرس شغلی در کارمندان است. این پژوهش در مقوله طرح‌های توصیفی (همبستگی) قرار دارد. تعداد ۱۱۴ نفر از کارمندان بخش تولید نرم افزار شرکت‌های خصوصی نرم افزاری و کامپیوتری به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه‌های طرحواره های ناکارآمد اولیه یانگ، مقابلـه بـا موقعیت‌های اسـترس زا اندلر و پارکر و استرس شغلی کان و همکاران را تکمیل نمودند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون‌های اماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون گام به گام تحلیل شد. یافته‌ها نشان دادند که رابطه مستقیم و معنی دار بین میزان استرس شغلی کارمندان و راهبردهای اجتنابی وجود دارد، درحالی که رابطه معکوس و معنی داری بین استرس شغلی و راهبردهای مساله ای مشاهده شد. همچنین راهبرد مقابله‌ای هیجانی سهم معنی داری در پیش بینی استرس شغلی نداشت. بعلاوه، نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام حاکی از آن بود که طرحواره‌های محرومیت هیجانی، معیارهای سرسخت گیرانه، ایثار و انزوای اجتماعی، توان تبیین ۳۴/۰ از واریانس استرس شغلی کارمندان را به طور معنی داری دارا هستند. (p<0.05)

نتیجه گیری: در مجموع یافته‌های این پژوهش نشان داد که طرحواره‌های ناسازگار اولیه و راهبردهای مقابله‌ای به میزان قابل توجهی استرس شغلی را در کارمندان پیش بینی می‌کند.

واژگان کلیدی: طرحواره های ناکارآمد اولیه، راهبردهای مقابله‌ای، استرس شغلی.