چکیده

این مطالعه باهدف بررسی تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سبک‌های حل تعارض و استرس والدگری در زنان ناسازگار استان البرز انجام شده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان ناسازگار مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره دانشگاه خوارزمی بودند. نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری درسترس ۳۰ نفر (دو گروه ۱۵ نفره برای آزمایش و کنترل) انتخاب شد. ابزارهای پژوهش دو پرسشنامه راهبردهای حل تعارض، استرس والدگری بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس تک متغیری و چندمتغیری استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که اجرای درمان مبتنی پذیرش و تعهد بر استرس والدگری مؤثر بود و باعث کاهش میزان استرس والدگری شرکت‌کنندگان پژوهش شد (۰۵/۰>P). یافته‌ها همچنین نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مؤلفه‌های سبک حل تعارض یعنی مؤلفه کلامی، غفلت و گذشت زنان ناسازگار تأثیر داشت (۰۵/۰>P) و فقط بر مؤلفه خاتمه دادن مؤثر نبود (۰۵/۰<P).

واژگان کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، استرس والدگری، سبک‌های حل تعارض.