چکیده

اختلال بیش­فعالی/ نقص توجه، اختلالی عصبی-رشدی است که با نقص تحولی در توجه مستمر، کنترل تکانه و نقص در فعالیت حرکتی در پاسخ به نیازهای موقعیتی مشخص می‌شود. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی بر کنترل خشم مادران دارای دانش­آموز مبتلا به اختلال بیش فعالی / نقص توجه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع دبستان انجام شده است. روش پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی می­باشد که از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیه مادران دانش­آموزان دختر و پسر با اختلال بیش فعالی / نقص توجه مقطع دبستان در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ شهر کرج بود که تعداد ۱۳۸ نفر از بین مناطق این شهر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه­گیری به صورت در دسترس بود که از میان ۴ مرکز اختلالات یادگیری،۲ مرکز به صورت تصادفی انتخاب شد. از میان ۲ مرکز ۳۰ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شد و به دو گروه کنترل و آزمایش که هرکدام شامل ۱۵ نفر بود به صورت تصادفی تخصیص یافتند. ابزار پژوهش مقیاس­های ارزشیابی معلم از کودکان (فرم B2 راتر) و پرسشنامه خشم نواکو بود. داده‌ها با استفاده از روش شاپیرویلک و تحلیل کواریانس تک­متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها نشان داد که، گروه درمانی مادران دانش­آموزان مبتلا به بیش­فعالی / نقص توجه باعث کاهش خشم (۰۰۰۱/۰P=)، کاهش رفتار پرخاشگرانه (۰۱۸/۰P=)، کاهش احساس پرخاشگرانه (۰۵/۰P=) وکاهش افکار پرخاشگرانه آنان گردید (۰۰۷/۰P=). براساس یافته­های پژوهش می­توان اظهار داشت که مشورت گروهی با مادران دارای دانش‌آموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی / نقص توجه منجر به کنترل خشم مادران و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شده است.

واژگان کلیدی: گروه درمانی، کنترل خشم، پیشرفت تحصیلی، مادران دارای دانش­آموز مبتلا به اختلال بیش فعالی / نقص توجه.