انگيزه به‌عنوان يکي از مهم­ترين عوامل جهت دهنده برنامه­های سوادآموزی شناخته‌شده است. فقدان يا کاهش انگيزه بر تمامي عملکردهاي فرد اثر گذاشته و سبب تأثیرات منفي زيادي مي­شود. لذا هدف کلی پژوهش حاضر شناسایی عوامل بی­انگیزه بودن افراد بی­سواد برای باسواد شدن و روش‌های نوین جذب آن‌ها در استان کرمانشاه می­باشد. اين مطالعه با رويکرد کيفي و روش تحليل محتوا انجام‌شده است. در اين مطالعه ۳۵ آموزشیار نهضت سوادآموزی در سطح استان کرمانشاه، بر اساس نمونه­گيري هدفمند انتخاب و در مصاحبه نیمه ساختارمند شرکت نمودند. در فرآیند جمع­آوري اطلاعات پس از اشباع نظرات کليه مصاحبه­هاي ضبط‌شده بر روي کاغذ پياده و مرور گرديدند و تم­ها یا درون­مايه­ها استخراج گرديدند. سپس فهرستي از اين تم­ها تهيه گرديد و شباهت­ها در معنا و مفهوم آن‌ها مرور شدند. بر اساس محوريت، تم­ها در يک زیر طبقه قرار گرفتند و سپس با مرور مجدد زير طبقه­ها، زير واحدهاي مربوط به هم در يک طبقه قرار گرفتند. درنهایت پس از تجزیه‌وتحلیل دست­نوشته­ها، تعداد قابل‌توجهی درون­مايه اوليه و سه درون‌مایه اصلي که هر يک داراي چند درون­مايه فرعي بودند، استخراج شد. درون­مايه­هاي اصلي به‌دست‌آمده در مورد عوامل بی­انگیزه بودن افراد بی­سواد برای باسواد شدن شامل، آموزشي، محیطی و نهادی بود. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، توصیه‌شده است که سياست­گذاران سازمان نهضت سوادآموزی و آموزشیاران به‌منظور افزايش انگيزه افراد بی­سواد، از روش‌های نوین جذب آنان با رویکرد بومی و محلی استفاده نمایند و طراحی غیرمتمرکز برنامه‌ها را بر اساس الگوهای سوادآموزی تابعی با توجه به ویژگی‌ها و تفاوت‌های جامعه هدف در نظرگیرند.

کلیدواژه‌ها: بی­انگيزگی، نهضت سوادآموزی، مطالعه كيفي، کرمانشاه.