این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی کیفیت زندگی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل کلیه مادران کودکان دارای اختلال اتیسم منطقه ۶ شهر تهران در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بودند. حجم نمونه ۳۰ نفر از مادران کودکان دارای اختلال اتیسم بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروه­های گواه و آزمایشی گمارده شدند (گروه آزمایش: ۱۵ نفر/ گروه گواه: ۱۵ نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی ۲۶ سؤالی (WHOQOL-BREF) بود. برای تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی بر کیفیت زندگی ماداران کودکان اتیسم مؤثر بوده است (۰۱/۰ P<). با توجه به اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر کیفیت زندگی، طراحی و اجرای برنامه آموزش مهارت‌های زندگی جهت بهبود وضعیت زندگی ماداران دارای کودک با طیف اختلال اتیسم و بالا بردن کیفیت آن پیشنهاد می‌شود.

کلید واژه‌ها: آموزش مهارت‌های زندگی، کیفیت زندگی، اتیسم.