چکیده
اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی شایع ترین اختلال روانپزشکی در کودکان است که 3 تا 7 درصد کودکان را در مدرسه مبتلا می کند. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی نمایش درمانی (سایکودرام) بر کفایت اجتماعی و کارکردهای اجرایی در بین دانش آموزان دوم ابتدایی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود، و جامعه آماری کلیه دانش آموزان مقطع دوم ابتدایی منطقه سه تهران که دارای اختلال بیش فعالی/ نقش توجه بودند. از بین مدارس ابتدایی واقع در منطقه سه تهران، مدرسه دخترانه «میقات» انتخاب، و از بین دانش آموزان این مدرسه 20 نفر از آنها که دارای اختلال بیش فعالی بر اساس ملاکهای تشخیصی DSM-IV بودند با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (گروه آزمایش= 10 نفر/گروه کنترل= 10 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه کفایت اجتماعی فلنر و پرسشنامه عصب روانشناختی کانرز بود. برای تحلیل دادهها از دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که روش نمایش درمانی (سایکو درام) بر کفایت اجتماعی و کارکردهای اجرایی دانش آموزان بیش فعال مؤثر بوده است (005/0>P). بنابراین با توجه به اثربخشی روش نمایش درمانی (سایکو درام) استفاده از درمانهای مبتنی بر این روش برای درمان دانش آموزان مقطع ابتدایی دارای اختلال نقص توجه/بیش فعال پیشنهاد می شود.
کلید واژه‌ها: نمایش درمانی (سایکو درام)، بیش فعالی/ نقص توجه، کارکردهای اجرایی، دانش آموزان مقطع ابتدایی