چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اهمال‌کاری تحصیلی و انگیزش تحصیلی در بین دانش آموزان دوره‌ی دوم مقطع ابتدایی شهر تهران بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان ابتدايي دوره‌ي دوم منطقه 11 تهران می‌باشند كه در سال تحصيلي 1395-1394 مشغول به تحصيل بوده‌اند. روش نمونه‌گیری، نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای بود. بدین ترتیب ابتدا از بین مدارس منطقه 11 شهر تهران 3 مدرسه پسرانه و از هر مدرسه 3 کلاس (از هر پایه یک کلاس) به‌صورت تصادفی انتخاب گردید و در نهایت 200 نفر از دانش آموزان پسر ابتدایی دوره‌ی دوم به‌عنوان حجم نمونه انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهی مقیاس اهمال‌کاری شر و استرمن و مقیاس انگیزش تحصیلی هارتر بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از همبستگی، تحلیل مسیر و آنالیز واریانس یک‌راهه بود که توسط نرم‌افزار SPSS تحلیل‌های لازم انجام پذیرفت. یافته‌ها نشان داد که بین اهمال‌کاری تحصیلی و نمره‌ی کل انگیزش تحصیلی و انگیزش درونی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (05>p). به عبارتی با افزایش نمره‌ی کل اهمال‌کاری تحصیلی نمرات انگیزش تحصیلی کل و انگیزش درونی کاهش می‌یابد و بالعکس.
واژگان کلیدی: اهمال‌کاری تحصیلی، انگیزش درونی، انگیزش بیرونی، دانش‌آموز.