چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی و خودکارآمدی در سبک های مقابله با استرس کارکنان سازمان های آموزشی بود. پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از تمامی معلمان دوره راهنمایی شهرستان دهدشت بود که در سال 95-96 در این شهر مشغول به کار بودند. تعداد نمونه 198 نفر بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه سبک های مقابله ای، خودکارآمدی عمومی و هوش هیجانی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسو و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد در گام اول خودآگاهی وارد تحلیل شده و 20درصد از واریانس مقابله مسئله مدار را تبیین نموده است. در گام دوم با اضافه شدن خودکارآمدی، میزان واریانس تبیین شده از 20 درصد به 31 درصد افزایش یافته است. در گام سوم و نهایی با اضافه شدن خودکنترلی، میزان واریانس تبیین شده از 31درصد به 35درصد افزایش یافته است. بنابراین مجموعاً 35 درصد از واریانس متغیر مقابله مسئله مدار توسط متغیرهای خودآگاهی، خودکارآمدی و خودکنترلی تبیین شده است. همچنین در گام اول، خودکارآمدی وارد تحلیل شده و 7درصد از واریانس مقابله میزان مدار را تبیین نموده است. در گام دوم و نهایی با اضافه شدن هوش هیجانی کل، میزان واریانس تبیین شده از 7درصد به 10درصد افزایش یافته است. بنابراین مجموعاً 10درصد از واریانس متغیر مقابله هیجان مدار توسط متغیرهای هوش هیجانی کل و خودکارآمدی، تبیین شده است. در نهایت نتایج این پژوهش میتواند به مدیران مدارس در زمینه بهبود شیوه های مقابله با استرس معلمان با توجه به آگاهی ازخودکارآمدی عمومی و هوش هیجانی کمک نماید.