چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی و خودکارآمدی در سبک های مقابله با استرس کارکنان سازمان های آموزشی بود. پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از تمامی معلمان دوره راهنمایی شهرستان دهدشت بود که در سال ۹۵-۹۶ در این شهر مشغول به کار بودند. تعداد نمونه ۱۹۸ نفر بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه سبک های مقابله ای، خودکارآمدی عمومی و هوش هیجانی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسو  و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد در گام اول خودآگاهی وارد تحلیل شده و ۲۰درصد از واریانس مقابله مسئله مدار را تبیین نموده است. در گام دوم با اضافه شدن خودکارآمدی، میزان واریانس تبیین شده از ۲۰ درصد به ۳۱ درصد افزایش یافته است. در گام سوم و نهایی با اضافه شدن خودکنترلی، میزان واریانس تبیین شده از ۳۱درصد به ۳۵درصد افزایش یافته است. بنابراین مجموعاً ۳۵ درصد از واریانس متغیر مقابله مسئله مدار توسط متغیرهای خودآگاهی، خودکارآمدی و خودکنترلی تبیین شده است. همچنین در گام اول، خودکارآمدی وارد تحلیل شده و ۷درصد از واریانس مقابله میزان مدار را تبیین نموده است. در گام  دوم و نهایی با اضافه شدن هوش هیجانی کل، میزان واریانس تبیین شده از ۷درصد به ۱۰درصد افزایش یافته است. بنابراین مجموعاً ۱۰درصد از واریانس متغیر مقابله هیجان مدار توسط متغیرهای هوش هیجانی کل و خودکارآمدی، تبیین شده است. در نهایت نتایج این پژوهش میتواند به مدیران  مدارس در زمینه بهبود شیوه های مقابله با استرس معلمان با توجه به آگاهی ازخودکارآمدی عمومی و هوش هیجانی کمک نماید.